Clarice Lispector była cenioną powieściopisarką, według wielu mistrzostwo osiągnęła jednak jako autorka opowiadań. Koncentruje się w nich na szczególnych momentach codzienności, opisuje bohaterów uwikłanych w więzy rodzinne, a jednak samotnych. Bohaterkami jej prozy często są kobiety - zmysłowe, inteligentne, zafscynowane mężczyzami o dużym potencjale intelektualnym, ale także wyobcowane, na granicy załamania nerwowego, duszące się w mieszczańskiej codzienności, próbujące pogodzić rolę gospodyni domowej z potrzebą zachowania indywidualności. Ważną funkcję w ich życiu pełnią makijaż i ubrania, traktowane jako maska i kostium, rynsztunek kobiecości, ale także ucieczka od siebie, możliwość stania się kimś innym. Autorka w wyjątkowy sposób opisuje również seksualność starszych kobiet. Proza Lispector jest pełna uczuć i wrażeń - a przez to uniwersalna, skutecznie opiera się upływowi czasu.